manni hefnist fyrir grobbið...

Mánudagskvöldið annan í páskum gat ég ekki setið á mér í fjölskylduboði en montað mig af því að hafa ekki orðið veik í allan vetur á meðan ljótar pestir geisuðu um borgina.

Í þeim töluðum orðum þá held ég að heilbrigðisvættirnar hafi horfið mér því á aðfaranótt miðvikudags var mér farið að líða verulega illa og miðvikudagsmorgun var ég með svo mikla hálsbólgu ég gat ekki mælt mál og hver kyngja skar í hálsinn.

Í dag er sunnudagur og ég er enn veik og slöpp. Sólin skín og býður mér glettnislega út í leik. Ha, ha, ha

En ég tek það svo sem ekki nærri mér. Maður harkar þetta af sér.